گردشگری یک نیروی اقتصادی قدرتمند است که به اشتغال زایی، کسب ارز خارجی و درآمد می انجامد. بازار گردشگری بازار وسیعی است که در آن تقاضای مشتری؛ یعنی گردشگران و مسافران؛ در نظر گرفته می شود.بازاریابی گردشگری نزدیک کننده این عرضه و تقاضاست.
عموما جنگ واژه ای هراس انگیز است که در لحظه بعنوان یک تهدید بکار میرود. اما در دنیای گردشگری، جنگ تبدیل به یک فرصت طلایی برای جذب توریست میشود. گردشگری جنگ، صدها سال است که در دنیا رواج دارد. کشتی جنگی دریاسالار نلسون ، بقایای غم انگیز جنگ جهانی دوم و …
به تازگی بازاریابان گردشگری در ویتنام به ارزش فرهنگی ویرانی های جنگ در کشورشان پی برده اند و آنجا را در معرض بازدیدکنندگان خارجی قرار دادند.
سازمان ملی گردشگری ویتنام پیش بینی می کرد که حدود ۲ میلیون مهاجر ویتنامی که به علت جنگ در بیش از ۸۰ کشور ساکن شده بودند، از کشور خود در قالب گردشگر بازدید خواهند کرد و سربازان سابق آمریکایی درگیر در جنگ ویتنام تمایل دارند برای بازدید دوباره از مکان های جنگی و جایی که دوستان خود را از دست داده اند در قالب گردشگر به این کشور سفر کنند.
همین امر باعث شد که مشکلات اساسی توسعه گردشگری ویتنام آشکار شود. مشکلاتی مثل: جاده های ارتباطی کم و بی کیفیت، نداشتن قانون های کارآمد در تجارت که باعث سردرگمی همه می شد، فقدان امنیت لازم برای گردشگران و کمبود کارمند ماهر و مدیر در زمینه گردشگری و …
البته ویتنام از نظر جغرافیایی نیز موقعیت خوبی برای جذب گردشگر دارد. ویتنام کشوری استوایی است که سه چهارم زمین های آن را جنگلهای استوایی و کوههای جنگلی تشکیل می دهد و دارای ۳۲۰۰ کیلومتر خط ساحلی می باشد.
جاذبه اصلی گردگشگری جنگ در ویتنام ، تونل کوچی در نزدیکی شهر هوشی مین می باشد.
تونل کوچی گسترده ترین شبکه تونلهای زیرزمینی در جنگ های ویتنام بود که نزدیک به ۲۰۰ کیلومتر است. به دلیل مجهز بودن تونل به کلیه وسایل زندگی، روستاییان نیز برای ماهها در این تونل و زیرزمین در دوران جنگ زندگی می کردند. این تونل به یک سیستم تهویه ماهرانه مجهز بوده که علاوه بر تامین هوای مورد نیاز تونل، دود ناشی از آشپزی مستقیما به بیرون هدایت می شده. از طریق همین تونل مخفی بود که کمونیست های ویتنام قادر می شدند به پادگانهای دشمن شبیخون بزنند.
سربازان آمریکایی تلاشهای زیادی برای تخریب تونل کردند، از جمله حملات پیاده نظام ، آتش گشودن در تونل و بمب گذاری و انتشار گاز و … که همگی با شکست روبرو شد.
امروزه امکانات متعددی سفر به این تونل را پشتیبانی می کنند، امکاناتی نظیر توضیحات در بخش های مختلف ، نمایش صحنه های واقعی از دهه ۱۹۶۰، مناطق تیر اندازی، صحنه آرایی از لحظات جنگ در تونل، فروشگاههای خرید سوغات و سایر امکانات رفع خستگی در قالب آموزشی و تفریحی.
به جرات می توان گفت که تونل کوچی نمونه ای آشکار از قوه ابتکار و پشتکار ویتنامی هاست که علاوه بر پیروزی آنان در جنگ، فرصت مناسبی برای رشد صنعت گردشگری فراهم کرده است.
