بیشتر حیوانات دارای فضای مشخصی در پیرامونشان هستند که آن را به عنوان فضای خصوصی خود تلقی می کنند. اساساً این که چنین فضایی تا چه مساحتی گسترده شده است بستگی به این موضوع دارد که چه میزان جمعیت در منطقه ای که حیوان در آن رشد یافته وجود داشته است. یک شیر که در مناطق دور دستی از آفریقا پرورش یافته است،شاید قلمرویی به شعاع ۵۰ کیلومتر یا بیشتر را خواهد داشت. شیری که در یک منطقه حفاظتی با بقیه شیرها پرورش یافته است فقط می تواند فضای شخصی چند متری داشته باشد و این مسئله مستقیماً ناشی از عامل جمعیت زیاد است.
انسان نیز مانند حیوانات دارای «حریم» شخصی در اطرافش است که در اطراف خود حمل می کند و اندازه آن بستگی به تراکم جمعیتی دارد که او در آن رشد یافته است. بنابراین قلمرو شخصی به لحاظ فرهنگی تعیین می شود. برخی فرهنگ ها مانند فرهنگ ژاپنی عادت به جمعیت زیاد دارند در حالی که گروه دیگری از فرهنگ ها داشتن «فضای باز و وسیع» را ترجیح می دهند و علاقه مندند تا این فاصله را حفظ کنند. در جوامع شهری به جهت تراکم و فشردگی جمعیت، افراد در محدوده نزدیکتری با یکدیگر تعامل می کنند و به طور مثال هنگام دست دادن به یکدیگر نزدیک ترند و این در حالی است که در جوامع روستایی و یا خالی از سکنه فاصله تعاملی افراد از هم بیشتر است و شاید برای سلام کردن به یکدیگر، فقط دستان خود را به نشان احترام بلند کنند. از جمله نکات مهم در روابط تجاری توجه به حریم شخصی افراد است ، چراکه با دانستن آن می توان یک رابطه ای خوب و مفید با دیگران برقرار کرد و هیچ گونه نگرانی از تنش و استرس احتمالی مخاطب نداشت. یک ویزیتور موفق باید بداند بسته به شرایط فرهنگی متفاوت از چه زبان بدنی استفاده کند که در آینده این مطلب را به طور مفصل تر بیان خواهیم کرد.
