Skip to main content

اتحادیه پولی اروپا (Europe’s monetary union)

اتحادیه پولی اروپا (Europe’s monetary union)

در سال ۱۹۹۲ طبق پیمان ماستریخت اتحادیه پولی اروپا تأسیس شد. بانک مرکزی اروپا و پول واحد اروپایی یعنی یورو و نرخ های ثابت ارزی بوجود آمدند. البته ایجاد اتحادیه پولی با تأخیر روبرو شد زیرا مارک آلمان تقویت شده بود و از طرفی در اروپا رکود ایجاد شده بود و بحرانی بوجود آمد که ارزش پوند انگلستان و پزوتای اسپانیا بسرعت کاهش پیدا کرد. آلمان هم برای بازسازی آلمان شرقی و تعیین نرخ بهره بالا برای سرمایه گذاران خارجی باعث بالا رفتن سریع ارزش مارک شد. کشورهای عضو بر این باور بودند که آلمان قصد تسلط به اروپا را دارد. کشورهای یورولند(Euro Land) آنهایی هستند که در ابتدا به اتحادیه اقتصادی اروپا ملحق شدند که شامل فرانسه، آلمان، ایتالیا، باژیک لوکزامبورگ، هلند، اتریش، فنلاند، ایرلند، اسپانیا و پرتقال هستند. دراتحادیه پولی اروپا(EMU) یک بانک مرکزی فعال، واحد پولی مشترک و سیاست پولی مشترک وجود دارد.

  • پیدایش یورو

درسال ۱۹۹۱ رهبران کشورهای عضو در شهر ماستریخت هلند جلسه ای تشکیل دادند تا یک واحد پولی اروپایی ایجاد کنند. اقتصاد دانان اعتقاد داشتند که پول مشترک باعث بقای روابط اقتصادی بین کشورهای عضو می شد، بعضی از اعضاء مخالفت کردند که یکی از مخالفان انگلستان بود، زیرا در زمان مذاکرات از نظر اقتصادی وضعیت مطلوبی نداشت. سرانجام ۱۲ کشور از اعضاء، پیمانی را امضاء کردند که تا سال ۱۹۹۹ با پول واحد اروپا موافقت کنند که در آن زمان سوئد، نروژ، دانمارک و یونان هم علاوه بر انگلستان نپذیرفتند. مفاد این پیمان به این قرار بود که شرایط خاصی را ایجاد کنند از جمله نرخ تورم پائین، نرخ تبدیل پول با ثبات باشد، همچنین بدهی بخش دولتی به عمومی حداکثر تا ۶۰% تولید ناخالص داخلی باشد. در ابتدا دستیابی به این اهداف با تردید بود اما به تدریج از نظر اقتصادی شرایط مناسب شد.

  • نقش بانک جهانی

پس از جنگ جهانی دوم به منظور بازسازی اروپا، ایالات متحده و تعدادی از کشورها که درکنفرانس پولی برتن وودز( (Bretton Woodsحضور داشتند، یک بانک بین المللی ترمیم و توسعه بوجود آوردند. وظیفه این بانک دادن وام کم بهره بود که از آن برای ویرانیهای اروپا استفاده می شد. آمریکا بعد از آن طرحی به نام مارشال را اجرا کرد که طبق آن مستقیماً به اروپا کمک مالی کرد، در نتیجه بانک جهانی هم شروع کرد به دادن وام به کشورهای کمتر توسعه یافته تا آنها از نظر اقتصادی رشد کنند. در سال ۱۹۵۰ کمک های خود را بیشتر کرد و در زمینه هایی چون احداث نیروگاه برق، حمل و نقل و راه سازی دراولویت قرار داشت. درسال ۱۹۶۰ طرح های حمایتی خود ازجمله کشاورزی، آموزشی، کنترل جمعیت را توسعه داد. تسهیلات مالی این بانک طبق دو روش صورت می گرفت:

  • از طریق فروش اوراق قرضه که گیرنده وام بازپرداخت خود را طبق نرخ بهره بازار پرداخت کند که این وام شامل هزینه تأمین مالی بانک به اضافه درصدی برای سایر هزینه ها بود.
  • منابع مالی که توسط مؤسسه جهانی توسعه در اختیار کشورهای نیازمند قرار می گرفت و توسط کشورهای غنی نظیر آمریکا، ژاپن، آلمان تأمین می شد و نرخ بهره ای که برای کشورهای فقیر درنظر می گرفتند حدود ۱% بود. نقش این بانک با تشویق آنها به سمت توسعه زیربنایی ازنظر عدالت اقتصادی با اهمیت بوده است.

شماره تماس جهت مشاوره!