پس از مشخص شدن استراتژی شرکت ها که مشخص کننده راه اصلی حرکت مجموعه است، باید قواعد عمومی انجام کار نیز مشخص شود. چنانچه استراتژی یک شرکت ایجاد جایگاه مناسب برای برند باشد باید خط مشی این استراتژی نیز مشخص گردد. خط مشی عبارتست از راهنمای عمومی جامع و مشروح شامل یک سلسله ضوابط مقررات و قواعد کلی در تصمیم گیری ها، انجام وظایف ، اقدامات و عملیات هر یک از افراد سازمان، به ویژه مسئولین ، مدیران و سرپرستان در قلمرویی کاملا محدود برای رسیدن به هدف یا اهداف نهایی است. بطور خلاصه قاعده عمومی انجام کار در یک شرکت(سازمان) را خط مشی می نامند.
موضع یابی نیز دارای خط مشی های مختلفی است که هر شرکت می تواند با توجه به بازار رقابت و فراخور شرکت از یک یا چند خط مشی استفاده نماید. به طور کلی هفت خط مشی برای موضع یابی شناسایی شده است که در ادامه به تعریف هر یک از این خط مشی ها پرداخته می شود.
خط مشی موضع یابی صفت:
اگر یک شرکت جایگاه خود را بر مبنای یک صفت مانند اندازه ، شماره سالهای عمر و غیره تعیین کند از این نوع موضع یابی استفاده کرده است.
خط مشی موضع یابی مزیت:
در اینجا کالا از جایگاهی برخوردار می شود که گویی از نظر یک مزیت پیشتاز است.
خط مشی موضع یابی استفاده/کاربردی:
این نوع جایگاه یابی مستلزم آن است که کالا از موقعیتی برخوردار شود که برای مصارف و کاربردی خاص بهترین باشد.
خط مشی موضع یابی مصرف کننده:
این نوع جایگاه یابی مستلزم آن است که برای کالا جایگاه به گونه ای تعیین شود که گویی برای بعضی از گروه های مصرف کننده بهترین است.
خط مشی موضع یابی رقابتی:
در اینجا به کالا جایگاهی اعطا می شود که گویی از بعضی جهات بهتر از رقیب است. گاه نام این رقیب برده می شود و در برخی موارد هم تلویحا به او اشاره می شود.
خط مشی موضع یابی طبقه کالا:
در اینجا به کالا جایگاهی داده می شود که گویی در یک طبقه کالای خاص عنوان سرآمد دارد.
خط مشی موضع یابی کیفیت/قیمت:
در اینجا به کالا جایگاهی اختصاص می یابد که گویی بسیار با فایده است.
