تقریبا بعد از جنگ جهانی دوم بود که زمزمه های گردشگری جنگ روی زبان ها افتاد. این ایده با هدف رونق دوباره مناطق جنگ زده و بهبود وضعیت اقتصادی این مناطق مطرح شد. خاک، خرابه، آوار… این تنها هدیه ای است که دنیای گردشگری جنگ به بازدید کنندگانش می دهد تا با تماشای فجایع انسانی، عواطف بشردوستانه و جنگ ستیزی و کمک به همنوع را در آنها بیدار کند. گردشگری جنگ با تمام بهره ای که نصیب دولت ها می کند، چیز زیادی برای گردشگران ندارد. اما همین شاخه توریسم وقتی به مرزهای ایران می رسد، رنگ و بوی دیگری می گیرد…
تاریخ، معنویت و حماسه، دستاوردهایی هستند که گردشگران جنگ در ایران، از آوار مناطق جنگی نصیب می برند تا این شاخه تلخ گردشگری در ایران، چهارچوب های تازه ای پیدا کند. بعد از جنگ، میراث تلخ فراوانی از آن به جای ماند که همانند دیگر مناطق جنگ‌زده جهان، این پتانسیل را دارد تا تبدیل به مقصد مهم گردشگری جنگ شود.دراین صورت هم داستان شجاعت فرزندان ایران در پاسداری از وطن و هم رنج‌ها و مصیبت‌های مردم ایران خصوصاً هموطنان در مناطق جنگی، با صدای رساتری به گوش جهانیان می‌رسد.
دیدن رشادت ها، از جان گذشتگی ها و خلاقیت های جوانانی که همه برچسب شهادت طلبی به خود زده بودند، علاوه بر ایجاد احساس غرور، این سئوال را مطرح می کند که براستی چه شد که پس از قرن ها این ملت در یک جنگ نابرابر حتی یک وجب از خاک خود را به دشمن نداد؟ دیدار از این مناطق احساس معنوی خاصی به بازدیدکنندگان میدهد که این احساس را در کمتر جایی از مناطق جنگی جهان می توان یافت.
در دوران جنگ تحمیلی که ۳ استان خوزستان، ایلام و کرمانشاه به طور جدی درگیر جنگ بودند، آسیب های زیادی به این مناطق وارد آمد. این یکی از مهم ترین بهانه های رونق گردشگری جنگ در سال های اخیر بود. در ادامه سعی خواهیم کرد به معرفی تعدادی از این مناطق بپردازیم. مناطقی همچون شلمچه، دوکوهه، دهلاوییه، طلائیه، هویزه، فتح المبین، فکه و …. مناطقی که هر کدام در بردارنده خاطرات صدها و شاید هزاران شهید، جانباز، آزاده و بازماندگان آن باشد.
