مدل کسب و کار حق اشتراکی یک مدل کسب و کار است که در آن مشتری برای دسترسی به محصول یا خدمات باید هزینه ی اشتراکی را بپردازد. مبتکر این مدل مجله ها و روزنامه ها بودند، اما اکنون این روش مورد استفاده ی بسیاری از کسب و کار ها و وب سایت ها است.
در این روش به جای فروش محصول ها به صورت فردی، حق اشتراک استفاده یا دسترسی دوره ای به یک محصول یا خدمت (ماهیانه یا سالیانه، یا به صورت فصلی) را به فروش می رسانند، یا در مورد سازمان های غیرانتفایی مانند شرکت های اُپرا یا اُرکستر سمفونی، بلیط ها را برای دوره ی کامل پنج تا پانزده اجرا های برنامه ریزی شده برای یک فصل کامل به فروش می رسند. در نتیجه، فروش یک باره ی یک محصول میتواند به یک فروش مکرر تبدیل شود و وفاداری به نام تجاری را ایجاد کند. این روش در هر کجا که کاربر عضو یا غیر عضو پیگیر می شود، به کار برده می شود.
هزینه های عضویت برخی از انواع سازمان ها، مانند اتحادیه های داد و ستد، تحت عنوان حق اشتراک شناخته میشود.
کسب و کار حق اشتراکی به چه معناست
صنایعی که از این مدل استفاده می کنند شامل :
- کلوپ های کتاب های سفارش پستی
- تلویزیون کابلی
- تامین کنندگان تلویزیون ماهواره ای با کانال های پولی
- رادیوی ماهواره ای
- شرکت های تلفن
- شرکت های تلفن همراه
- شرکت های ارائه کننده ی اینترنت
- شرکت های ارائه کننده ی نرم افزار
- وب سایت ها (برای مثال وب سایت های بلاگ نویسی)
- ارائه کنندگان راه حل های تجاری
- شرکت های خدمات مالی
- خدمات چمن زنی و برف روبی، و مواد دارویی
- روزنامه ها، مجله ها، و ژورنال های آکادمیک می باشند.
تمدید حق اشتراک ممکن است دوره ای باشد و به طور خودکار فعال شود، تا هزینه ی یک دوره ی جدید به صورت خودکار از طریق یک شارژ که از پیش مصوب شده است یا یک حساب جاری، پرداخت شود.
یک مدل مرسوم در وب سایتها، که در زبان محاوره تحت عنوان مدل “فریمیوم” شناخته می شود، یک ردیف از محتوا را به صورت رایگان ارائه می دهد، اما دسترسی به ویژگی های برتر (برای مثال آرشیو) را محدود به پرداخت حق اشتراک می کند.
- آقای بازاریاب = بازاریابی صنعتی
- موسسه تحقیقاتی ایده = تحقیقات بازار
ما را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید: کانال تلگرام آقای بازاریاب | پیچ اینستاگرام بزاززاده
