Skip to main content

چالش های تجاری سازی و بازاریابی فناوری های نوین

چالش های تجاری سازی و بازاریابی فناوری های نوین

در ادامه مباحث قبلی در خصوص تجاری سازی و بازاریابی فناوری ها، در این بخش به چالش ها ی موجود در راه تجاری سازی فناوری ها پرداخته می شود.

موانع متعددی همچونموانع سیاسی، حقوقی، اقتصادی، ساختاری و سازمانی، ارتباطی، محیط زیستی، عدم درک بازار و عدم تخصص و نبود مهارت و توانایی کافی نیروی انسانی می توانند به عنوان سد راه تجاری سازی فناوری ها بویژه فناوری هایی نوین قرار گیرند.

موانع موجود در مسیر تجاری سازی دستاورد های تحقیقاتی را می توان به طرق مختلف دسته بندی نمود اما برخی از کارشناسان این موانع را از حیث ماهیت فناوری به دو سته کلی ذیل طبقه بندی می کنند:

  • موانع مربوط به کمیت و کیفیت نتایج تحقیقات یا به عبارتی اثربخشی تحقیقات علمی.
  • موانع مربوط به کاربرد نتایج تحقیق های علمی در صنایع (درک و اجرای نتایج تحقیقات توسط صنعت).

پیچیدگی و چند تخصصی بودن توسعه فناوری و تجاری سازی آن، کمبود تجربه مستند در این زمینه و  نبود ارتباط مستحکم  بین دانشگاه و صنعت از جمله مسائل مهم دیگر در این زمینه می باشند.

  • حل مشکل چگونگی برقراری ارتباط موثر بین دانشگاه و صنعت،
  • تقاضا محور نمودن نیروی انسانی متخصص
  • و نیز انجام پژوهش های بازار محور از جمله راهکار های معرفی شده جهت رفع موانع تجاری سازی فناوری ها می باشند.

مطالعاتی که به بررسی روابط متقابل مراکز تحقیقاتی و واحد های صنعتی و اقتصادی پرداخته اند، عوامل متعددی را به عنوان مهمترین مسائل ارتباطی موجود بین دانشگاه و صنایع معرفی کرده اند.

مهمترین موانع ارتباطی بین دانشگاه ها و واحد های صنعتی:

عوامل مؤثر در دانشگاه ها یا مراکز تحقیقاتی:

  • نگرش منفعلانه در دانشگاه ها،
  • ترس از دست دادن اطلاعات محرمانه،
  • ضعف در تضمین نتایج تحقیقات،
  • نگرش منفی محققان نسبت به انتقال فناوری،
  • مهارت ناکافی مدیریت پروژه تحقیقاتی،
  • مشکلات در مذاکره و فقدان منابع انسانی متخصص در زمینه بازاریابی و
  • تجاری سازی فناوری،
  • عدم شناخت صحیح از ساز و کار های واحد های بخش خصوصی،
  • عدم شناخت صحیح از نیاز های فناورانه بخش خصوصی،
  • عدم وجود انگیزه ی لازم برای انتقال فناوری،
  • عدم شناخت کافی از منافع پژوهش های بنیادین.

عوامل مؤثر در واحد های اقتصادی و بخش های خصوصی:

  • سطح تحصیلات افراد شاغل در شرکت ها بویژه در سطوح مدیران شرکت،
  • میانگین سنی اعضا تشکیل دهنده شرکت بطوریکه مطالعات نشان داده اند شرکت های جوانتر تمایل بیشتری به برقراری ارتباط با دانشگاه ها و مراکز تحقیقاتی دارند،
  • احساس مسئولیت مدیران برای ارتباط با مراکز تحقیقاتی 
  • میزان دسترسی شرکت های خصوصی به منابع اطلاعاتی بویژه درمورد فناوری های نوین.

شناختن مسائل موجود در ایجاد رابطه موثر بین دانشگاه ها و مراکز تحقیقاتی با بخش های اقتصادی و واحد های تولیدی، شناسایی خلا های حقوقی و اقتصادی در مبحث انتقال فناوری و برنامه ریزی در جهت رفع این مسائل و کمبود ها می تواند گامی موثر در جهت برطرف کردن مسائل مربوط به تجاری سازی فناوری ها باشد.

راهکار های پیشنهادی برای رفع موانع تجاری سازی فناوری ها:

در گذشته بسیاری از ایده های پژوهشی و طرح های تحقیقاتی بویژه طرح های کاربردی، بدون توجه به نیاز های صنایع و بازار تهیه و اجرا می شد اما طی سال های اخیر توجه به نیاز های اصلی کشور در بخش های بهداشتی، کشاورزی و صنایع در تدوین طرح های پژوهشی دانشگاه ها و مراکز تحقیقاتی جنبه مهمتری به خود گرفته است هرچند که کارهای بسیاری باید انجام شود تا موانع تجاری سازی فناوری ها برطرف گردد. در مجموع می توان موراد ذیل را به عنوان راهکار های موثر جهت تسهیل در فرآیند تجاری سازی فناوری ها نام برد:

برقراری ارتباطات نزدیک بین مراکز تحقیقاتی و مراکز صنعتی کشور جهت آشنایی هرچه بیشتر مراکز تحقیقاتی با نیاز مراکز صنعتی و اعتماد سازی هرچه بیشتر در بین هر دو قشر محققان و صنعتگران نسبت به همکاری های متقابل، می تواند گامی موثر در جهت تجاری سازی باشد. در این راستا موارد نام برده در ذیل به عنوان عوامل موثر در برقراری این ارتباط پیشنهاد می شود:

  • همایش ها
  • نمایشگاه ها 
  • فن بازار ها محل مناسبی برای آشنایی اولیه مراکز علمی و مراکز صنعتی می باشند.

کارشناسان تجاری سازی، اجرای طرح های اولیه کوچک (پایلوت سازی) را گام بعدی جهت برقراری همکاری بین این مراکز و ایجاد اعتماد بیشتر معرفی کرده اند.

انتشار نتایج علمی پژوهشگران در مجلات تجاری در کنار انتشار آن ها در مجلات علمی پژوهشی نیز می تواند به شناسایی فناوری های جدید به صاحبان صنایع کمک کند.

به صاحبان صنایع توصیه می ‌‌‌‌‌‌شود جهت توسعه فناوری ها و محصولات خود به توسعه دانش و اطلاعات خود بپردازند و ارتباطات خود را با منابع علمی جهت آشنایی با مباحث جدید در فناوری ها برقرار نمایند.

جلب نظر مراکز صنعتی برای سرمایه گذاری برروی تحقیقات در حال اجرا نیز می تواند باعث شود یک پروژه تحقیقاتی در بدو اجرا از آینده ی روشنتری برای تجاری شدن برخوردار شود.

تسهیلات حقوقی و اقتصادی همچون اعطای معافیت های مالیاتی به شرکت های دانش بنیان و واحد های تولیدی که در جهت استفاده از فناوری های حاصل از نتایج تحقیقات فعالیت می کنند نیز در این زمینه موثر است.

تدوین قوانین، آئین نامه ها و دستورالعمل های اجرایی به منظور توسعه فناوری ها، سهیم کردن پژوهشگران در دستاورد های ناشی از تجاری شدن تحقیقاتشان و سایر عوامل دیگر همگی در تسهیل فرآیند تجاری سازی فناوری ها نقش بسزایی خواهند داشت.

با کمی مطالعه در این زمینه مشاهده می شود که تجاری سازی فناوری های نوین به عوامل بسیاری از ارتباطات مراکز تحقیقاتی با مراکز صنعتی گرفته تا طرز تلقی مدیران مراکز پژوهشی و مراکز صنعتی نسبت به این امر بستگی دارد و جهت هرچه آسانتر شدن فرآیند تجاری سازی نیاز به اقداماتی اساسی و هماهنگ از جانب دولت، مراکز تحقیقاتی و مراکز صنعتی می باشد تا در آینده تاثیر این فناوری ها در توسعه اقتصادی کشور مشاهده شود.

منابع:

  • بندریان و قابضی، ر. ۱۳۸۸. مزایا و چالش های تجاری سازی نتایج تحقیقات مراکز پژوهشی در صنایع موجود. فصلنامه رشد فناوری. ۲۵-۱۹.
  • فکور، ب. ۱۳۸۳. تجاری سازی نتایج تحقیقات. نشریه رهیافت. شماره ۳۴. ۵۸-۵۳.
  • علمی، م. ۱۳۸۸. روش های تجاری سازی یافته های پژوهشی. سازمان توسعه تجارت ایران. معاونت توسعه روابط اقتصادی. گزارش. ۱۳ صفحه.
  • مدیران هزاره سوم. ۱۳۸۹. توسعه فناوری و تجاری سازی یافته های پژوهشی، موانع و راهکار ها. ۴-۲ http://www.modir21.com
  • هداوند، م. ۱۳۸۵. قرارداد های انتقال فناوری. ماهنامه تدبیر. سال هفدهم، شماره ۱۶۷.
  •           Hofer, F. 2007. The Improvement of Technology Transfer. DUV. P.207.

 

ما را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:  کانال تلگرام آقای بازاریاب   |    پیچ اینستاگرام بزاززاده  

شماره تماس جهت مشاوره!