مدیریت دانش زیست محیطی، توانمندساز توسعه بلندمدت گردشگری
گردشگری یکی از بخش های مهم اقتصادی جهانی است و نقش مهمی در اقتصاد ملی به ویژه در کشورهای در حال توسعه ایفا می کند. چشم انداز منتشر شده توسط سازمان جهانی گردشگری (۲۰۱۴)، ۱.۸ میلیارد گردشگر بین المللی در سراسر جهان را برای سال ۲۰۳۰ پیش بینی کرده است. همانطور که در مطلب های قبلی اشاره گردید، ایجاد و استفاده از دانش جدید به منظور نوآوری، ایجاد توسعه و تطابق با تغییرات برای رقابت صنعت و مقصد گردشگری از اهمیت خاصی برخوردار است. با این وجود، صنعت گردشگری در اتخاذ این رویکرد موفق نبوده است، که این مسئله به خاطر ارتباط ضعیف بین آن رویکرد و تحقیق های علمی بوده است. یون(۲۰۰۴)، معتقد است علت اینکه صنعت گردشگری و مهمان نوازی استراتژی های مدیریت دانش را به آرامی اقتباس می کند، ناشی از پیچیدگی گردشگری است و نیازمند مهارت های خاص در کاوش اطلاعات و آمار و دانش قابل توجه مدیریت گردشگری و مهمان نوازی است. با توجه به محدود بودن مطالعه ها در زمینه مدیریت دانش در گردشگری واضح است که تعداد اندکی از سازمان های گردشگری هستند که دانش خود را به صورت حرفه ای مدیریت می کنند. در پژوهش های گردشگری، تفکر مدیریت دانش زیست محیطی باید گسترش یابد تا بتواند در مسائل میان سازمانی در رابطه با ذخیره و جریان دانش در شبکه های سازمانی موثر باشد. مدیریت دانش(زیست محیطی) بکارگیری دارایی با ارزش دانش در سازمان(گردشگری) برای ایجاد مزیت رقابتی است.
همانطور که سگارا- ناوارا و مارتلو (۲۰۱۴) اشاره کردند، دانش در یک شرکت هم از داخل هم از خارج شرکت پدیدار می شود. با انجام این کار، مدل SECI نقش مهمی در ایجاد دانش زیست محیطی بازی کند چرا که علاوه بر انتقال دانش، برای پالایش دانش موجود در سازمانی است که استراتژی های جستجو و بازیابی دانش به منظور ارتقای اثربخشی در نظر گرفته شده است. بحث کلیدی حمایت از مدل SECI این است که دانش نگهداری شده توسط افراد با دیگران به اشتراک گذاشته شود بطوری که یک دانش جدید ایجاد شود.
مدل خلق دانش SECI نوناکو و تاکوچی(۱۹۹۵)
با توجه به مطلب های گفته شده در این مقاله، می توان دریافت که در دسترس بودن دانش زیست محیطی در یک زمان لزوما تضمین اثربخشی برای افزایش نوآوری و رقابت سازمانی در زمان بعدی نیست. بنابراین دانش بدست آمده در یک زمان، ممکن است برای زمان های آینده مورد استفاده قرار نگیرد و یا به روزرسانی نشود. به همین دلیل می بایست به منظور بهبود عملکرد و توسعه بلند مدت سازمان های گردشگری، در طی زمان دانش زیست محیطی خود را به روز رسانی نمود. در نتیجه، ایجاد دانش زیست محیطی، یک عامل مهم برای سازمان هایی است که می خواهند رقابتی عمل کنند، ولی تنها ایجاد دانش برای حفظ مزیت رقابتی در طول زمان کافی نیست. همچنین ایجاد دانش زیست محیطی به شدت وابسته به دانشی است که قبلا ایجاد شده و همچنین وابسته به اجرای قبلی برنامه مدیریت دانش با استفاده از اجتماعی کردن، برونی سازی، ترکیب ودرونی سازی است. مدل SECI در سازمان، یکی از ابزارهای توانمندساز برای به روزرسانی دانش می باشد. از طریق این برنامه، افراد قادر خواهند بود که مدل های ذهنی خود را با تمرکز بر تلاش برای حل مشکلاتی که برای سازمان و مشتریان مهم تر هستند، به روز رسانی کنند که این نیز بازیابی دانش زیست محیطی قبلی را بازیابی می کند.
- آقای بازاریاب = بازاریابی صنعتی
- موسسه تحقیقاتی ایده = تحقیقات بازار
ما را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید: کانال تلگرام آقای بازاریاب | پیچ اینستاگرام بزاززاده