در بخش قبل ژست خستگی را مورد برررسی قرار دادیم، یکی دیگر از ژست های غیر کلامی سر صورت، ژست ارزیابی و به دنبال ان ژست تصمیم گیری است.
ارزیابی عملکرد افراد در زمینه کار و خدمات ارائهشده آنها جهت تشخیص نقاط قوت و ضعف عملکردشان، از دیرباز امری شناختهشده بوده است. انسان ها معولا پیش از هر تصمیمگیری در هر امری،اقدام به ارزیابی موضوع موردنظر می نمایند تا بتوانند بهترین تصمیم گیری را انجام دهند.
در ژست ارزیابی، مخاطب دست بسته شده اش را طورى روى گونه قرار مى دهد که انگشت سبابه او به سمت بالا باشد. بازاریابان با دیدن این حرکت باید با پرسیدن سؤالاتى از مخاطب به منظور شرکت دادن او در بحث یا اقدامات مناسب دیگر، طرف مقابل را سریعاً از این حالت خارج کنند. چراکه ممکن است مخاطب، افکار منفی در باره سخنان بازاریاب در ذهن بپروراند. در واقع با این کار مى توان مخاطب را از حالت ارزیابى کنندگى به حالت تصمیم گیرندگى تغییر داد.
وقتى مخاطب در حال تصمیم گیرى است روى چانه اش دست مى کشد. اگر مخاطب عینک به چشم داشته باشد، عینک را برمى دارد و یکى از دسته هاى آن را در دهانش قرار مى دهد. یا اگر فردى باشد که پیپ مى کشد، آن را در دهانش مى گذارد. بعضى هم خودکار یا انگشتشان را در دهانشان قرار مى دهند. این عمل ها باعث مى شود از تصمیم گیری سریع تصمیم پرهیز کنند. باید توجه داشت، زمانى که طرف مقابل در حال تصمیم گیرى است، بازاریاب نباید افکار او را قطع کند و با او حرف بزند. در این موقع، بهترین عمل، صبر کردن و سپس با توجه به صحبت هاى بعدى مخاطب، کشف کردن تصمیم اوست.