“جان وانامیکر” بیانگذار فروشگاه های زنجیره ای آمریکا، در خاطرات خود یاد آور می شود” من بعد از سی سال به این فهم رسیده ام که انتقاد، خرده گیری و پیدا کردن عیوب دیگران هیچ کمکی به من نخواهد کرد. من که در پیدا کردن عیوب خود ناتوان هستم چگونه می توانم نقاط ضعف دیگران را به خوبی پیدا کنم”. به گفته اکثر جامعه شناسان، ۹۹ درصد مردم بر این باورند که انسان های پاک و بی گناهی هستند و این دیگران بوده اند که آن ها را مجبور به انجام عمل یا رفتاری سوء کرده اند. “ویچ شولتز”، جانی و جنایتکار آلمانی قبل از اعدامش در مصاحبه با یک خبرنگار گفت که وی خدمتگذار و خیرخواه قربانیان خود بوده است. جمله ای که نه در اندازه یک قاتل، در ادبیات روزمره بین ما استفاده می شود و ما بر این باوریم که در انجام هر عملی خیرخواه دیگران هستیم. عیب جویی، کاری عبث و بیهوده است زیرا شخص مقابل را مجبور به دفاع از اعمال خود می کند. انتقاد از فردی که به خوبی او را نمی شناسیم خطرناک است زیرا حس خودپسندی او را جریحه دار کرده و موجب تحریک حس کینه ورزی او می شود. پس به عنوان یک اصل حیاتی در هر کسب و کاری، به جای سرزنش طرف مقابل، سعی کنیم حرف های او را بشنویم و شنونده خوب بودن را تمرین کنیم و چه بسا با خوب گوش کردن، فرد به ما اعتماد کند و این را بپذیرد که ما با او دشمن نیستیم.