اتاق های فکر، مؤسساتی با اندازه، ساختار، دامنه کاربرد و تأمین مالی مختلف هستند. انواع اتاق فکر را می توان به چهار گروه اصلی زیر طبقه بندی کرد:
- اتاق های فکر، سیاسی و ایدئولوژیک
هدف این اتاق های فکر، کمک به سیاستمداران برای تعیین اهداف کلی حزب ها (مخصوصا آنهایی که در پی بدست آوردن قدرت بیشتر هستند) می باشند. بعضی اوقات این اتاق های فکر، به جای خلق ایده و خط مشی جدید به بازتاب نظرات موجود سیاسی و حزبی می پردازند که این از نقاط ضعف این اتاق های فکر محسوب می شوند زیرا مغایر با هدف اصلی تشکیل اتاق فکر است که همان خلق ایده و تبیین سیاست می باشد. به این اتاق های فکر Advocacy Tank یا اتاق فکر مدافع حزب گفته می شود.
- اتاق های فکر آکادمیک
با هدف ارتقاء سطح دانش ایجاد می شود و معمولا تحت حمایت دانشگاه ها و مؤسسات علمی می باشند. گاهی اوقات به این گروه اتاق متخصصان (Specialist Tank) نیز می گویند. چون معمولا اعضای حاضر در آن ها همگی از تحصیل کردگان و دانش آموختگان همان موضوع مورد بحث می باشند. این گروه معمولا به کار و تحقیق روی یک موضوع علمی خاص می پردازد و سعی در بالا بردن سطح علم و آگاهی آن موضوع خاص دارد.
- اتاق های فکر تحقیق قراردادی (Contract Research).
کار این نوع اتاق های فکر کمک به تعیین خط مشی برای مشتریان خود می باشد که معمولا آژانس های دولتی هستند. آنها معمولا آنالیز کمی اهداف را ارائه می کنند و موضوعات متنوعی را در دستور کار خود دارند که متناسب با نیاز و درخواست مشتری آنها می باشد.
- اتاق های فکری که معمولا در مؤسسات غیر دولتی (NGOs ) فعالیت دارند
آن ها معمولا حول محورهای اجتماعی فعالیت دارند. از بارزترین نمونه این نوع اتاق فکر در کشور خودمان می توانیم به اتاق فکرهای شورای شهرها اشاره کنیم.