ویزیتور موفق

بیشتر حیوانات دارای فضای مشخصی در پیرامونشان هستند که آن را به عنوان فضای خصوصی خود تلقی می کنند. اساساً این که چنین فضایی تا چه مساحتی گسترده شده است بستگی به این موضوع دارد که چه میزان جمعیت در منطقه ای که حیوان  در آن رشد یافته وجود داشته است. یک شیر که در مناطق دور دستی از آفریقا پرورش یافته است،شاید قلمرویی به شعاع ۵۰ کیلومتر یا بیشتر را خواهد داشت. شیری که در یک منطقه حفاظتی با بقیه شیرها پرورش یافته است فقط می تواند فضای شخصی چند متری داشته باشد و این مسئله مستقیماً ناشی از عامل جمعیت زیاد است.

انسان نیز مانند حیوانات دارای «حریم» شخصی در اطرافش است که در اطراف خود حمل می کند و اندازه آن بستگی به تراکم جمعیتی دارد که او در آن رشد یافته است. بنابراین قلمرو شخصی به لحاظ فرهنگی تعیین می شود. برخی فرهنگ ها مانند فرهنگ ژاپنی عادت به جمعیت زیاد دارند در حالی که گروه دیگری از فرهنگ ها داشتن «فضای باز و وسیع» را ترجیح می دهند و علاقه مندند تا این فاصله را حفظ کنند. در جوامع شهری به جهت تراکم و فشردگی جمعیت، افراد در محدوده نزدیکتری با یکدیگر تعامل می کنند و به طور مثال هنگام دست دادن به یکدیگر نزدیک ترند و این در حالی است که در جوامع روستایی و یا خالی از سکنه فاصله تعاملی افراد از هم بیشتر است و شاید برای سلام کردن به یکدیگر، فقط دستان خود را به نشان احترام بلند کنند. از جمله نکات مهم در روابط تجاری توجه به حریم شخصی افراد است ، چراکه با دانستن آن می توان یک رابطه ای خوب و مفید با دیگران برقرار کرد و هیچ گونه نگرانی از تنش و استرس احتمالی مخاطب نداشت. یک ویزیتور موفق باید بداند بسته به شرایط فرهنگی متفاوت از چه زبان بدنی استفاده کند که در آینده این مطلب را به طور مفصل تر بیان خواهیم کرد.

“جان وانامیکر” بیانگذار فروشگاه های زنجیره ای آمریکا، در خاطرات خود یاد آور می شود” من بعد از سی سال  به این فهم رسیده ام که انتقاد، خرده گیری و پیدا کردن عیوب دیگران هیچ کمکی به من نخواهد کرد. من که در پیدا کردن عیوب خود ناتوان هستم چگونه می توانم نقاط ضعف دیگران را به خوبی پیدا کنم”. به گفته اکثر جامعه شناسان، ۹۹ درصد مردم بر این باورند که انسان های پاک و بی گناهی هستند و این دیگران بوده اند که آن ها را مجبور به انجام عمل یا رفتاری سوء کرده اند. “ویچ شولتز”، جانی و جنایتکار آلمانی قبل از اعدامش در مصاحبه با یک خبرنگار گفت که وی خدمتگذار و خیرخواه قربانیان خود بوده است. جمله ای که نه در اندازه یک قاتل، در ادبیات روزمره بین ما استفاده می شود و ما بر این باوریم که در انجام هر عملی خیرخواه دیگران هستیم. عیب جویی، کاری عبث و بیهوده است زیرا شخص مقابل را مجبور به دفاع از اعمال خود می کند. انتقاد از فردی که به خوبی او را نمی شناسیم خطرناک است زیرا حس خودپسندی او را جریحه دار کرده و موجب تحریک حس کینه ورزی او می شود. پس به عنوان یک اصل حیاتی در هر کسب و کاری، به جای سرزنش طرف مقابل، سعی کنیم حرف های او را بشنویم و شنونده خوب بودن را تمرین کنیم و چه بسا با خوب گوش کردن، فرد به ما اعتماد کند و این را بپذیرد که ما با او دشمن نیستیم.