آنچه که در مطلب قبل بیان شد، موضوعاتی نظیر قوانین نانوشته و روش‌های بکارگیری آنها بود. حال می‌خواهیم درباره قلمرو و حس مالکیت افراد نسبت به تعلقات خود صحبت کنیم و رابطه مباحث گذشته را با این عنوان درک نماییم.اموال و دارایی که یک شخص صاحب آن ها است یا مکانی که دائماً مورد استفاده او است، یک قلمرو خصوصی را تشکیل می دهند. همان طوری که فرد برای محافظت از فضای شخصی مبارزه خواهد کرد، در مورد این قلمرو نیز چنین کاری را انجام خواهد داد. چیزهایی مانند خانه، محل کار و وسیله نقلیه بیانگر قلمرویی هستند که هر فرد در قالب دیوار، دروازه، نرده و در، مرزهای آن را مشخص می کند. هر قلمرو می تواند از چندین قلمرو فرعی تشکیل شود.
برای یک مشتری ممکن است اقلامی همچون زیر سیگاری، خودکار، کتاب و کلیه لوازمی که روی میزش قرار گرفته است به عنوان حریم نیمه خصوصیش شناخته شود و او با این اقلام محدوده قلمرو شخصی خود را مشخص کرده است. اگر مشتری به بازاریاب یا ویزیتور ما تعارف کند که بنشینید و او بدون توجه روی صندلی خصوصی «او» بنشیند، در این صورت ممکن است وی نسبت به وارد شدن به قلمرو خصوصیش تحریک شود و در نتیجه در حالت تدافعی قرار بگیرد.
یک سؤال ساده مانند” کدام صندلی برای شماست؟” می تواند از بروز نتایج منفی حاصل از چنین خطای قلمرویی جلو گیری کند. به طور خلاصه این که دیگران شما را بپذیرند یا رد کنند بستگی به احترامی دارد که شما نسبت به فضای شخصی آن ها قائل هستید. به همین علت است که وقتی یک شخص با گستاخی نسبت به دیگران بی احترامی می کند همیشه مورد تنفر اطرافیانش می باشد. شما باید قبل از هر گونه قضاوت درباره دلایل حفظ حریم ها از سوی افراد، به تمام ملاک ها و معیارها توجه داشته باشید زیرا عوامل مختلف بسیاری می توانند بر حریم افراد تأثیر گذار باشند.
با توجه به رعایت نکات مؤثر بر حفظ حریم‌ها که در موضوعات پیشین به برخی از آنها اشاره کردیم، خواهیم توانست پله پله در بهبود دادن روابط روزانه خود با دیگران از جمله مشتریانمان بهتر عمل کنیم.
برگرفته از کتاب زبان بدن، آلن پیز
