سازمان بین المللی استاندارد سازی(The International Organization for Standardization) که معمولا به نام ایزو(ISO) شناخته می شود، مؤسسه بین المللی است متشکل از نمایندگان مؤسسات استاندارد سازی ملی هر کشور است. این سازمان غیر دولتی در سطح وسیع به وضع استانداردهای کلی و جزئی برای هماهنگ کردن استانداردهی متفاوت جهانی می پردازد. در عمل ایزو(ISO) به صورت یک کنسرسیوم با ارتباطات قوی با دولت ها فعالیت می کند. این مؤسسه انواع استانداردهای تجاری و صنعتی جهانی را تعیین می نماید. مرکز ایزو(ISO) در ژنو سویس قرار دارد. ایزو(ISO) کار رسمی خود را از تاریخ بیست و سوم فوریه ۱۹۴۷ آغاز کرده است. این سازمان به ترویج جهانی استانداردهای اقتصادی و صنعتی می پردازد تا مبادلات صنایع و فنون مختلف را در یک راستا هماهنگ کند.
سازمان بین المللی استاندارد سازی، با آنکه یک سازمان غیر دولتی است به دلیل اینکه استانداردهای این مؤسسه تبدیل به قوانین می گردد از بیشتر سازمان های غیر دولتی قدرتمندتر است. امروزه نزدیک به ۱۵۷ کشور در این سازمان به عضویت درآمده اند که ایران نیز یکی از آنهاست. اولین تشکیلات مؤسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران با تصویب قانون اوزان و مقیاس ها در سال ۱۳۰۴ خورشیدی مطرح می شود. بعدها در سال ۱۳۳۲ به لحاظ ضرورت تعیین ویژگی ها و نظارت بر کیفیت کالاهای صادراتی و وارداتی، ایجاد تشکیلات رسمی مورد توجه قرار گرفت و هسته اولیه تشکیلات سازمانی مؤسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران به صورت اداره ای در اداره کل تجارت وقت شکل می گیرد. در سال ۱۳۳۹ با تصویب قانون تأسیس مؤسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی، مؤسسه کار خود را در چارچوب هدف ها و مسئولیت های تعیین شده آغاز می کند و در همان سال به عضویت سازمان بین المللی استاندارد درآمد. در سال ۱۹۸۷ کمیته فنی ۱۷۶ سازمان بین المللی استاندارد، سری استاندارد ایزو ۹۰۰۰ را به جهانیان ارائه نمود.
هدف از تدوین این سری از استاندارد، به وجود آوردن الگویی بین المللی برای پیاده سازی و استقرار سیستم های مدیریت و تضمین کیفیت بود که مورد استقبال فراوان در سطح دنیا قرار گرفت. استاندارد مدیریت کیفیت با تکیه براصول ۸ گانه صورت گرفته است:
- مشتری محوری
- رهبری
- مشارکت کارکنان
- فرایند گرایی
- سیستم گرایی
- بهبود مستمر
- تصمیم گیری بر پایه واقعیات
- ارتباط متقابل سودمند با تأمین کنندگان
برگرفته از کتاب بازاریابی بین الملل دکتر میرزا حسن حسینی
- نویسنده: خانم مریم عباسی، دانشجوی مدیریت بازرگانی
- استاد راهنما: سید حجت بزاززاده
