Skip to main content

تصمیم گیری های فاجعه بار!!!!!!

در این مقاله می خواهیم از نقشه هایی حرف بزنیم که توسط افراد تصمیم گیرنده برخی از شناخته شده ترین شرکت های جهان گرفته شده اند و اگرچه در زمان خودشان ایده بسیار خوبی بودند اما در نهایت به فاجعه کسب و کار تبدیل شدند. همه ما اشتباه می کنیم اما بعضی اشتباهات کمی بزرگترند. وقتی مدیران و طراحان و بازاریاب ها اشتباه تصمیم گیری کنند اشتباهات آنها ممکن است در مقیاس خیلی بزرگ تر باشد و به دلیل این خطاهای استراتژیک، فاجعه به بار آید و میلیاردها دلار، هزینه برای سرمایه گذاران و همه مردم ایجاد کنند.می خواهیم شما را با شرکت شکلات سازی کدبری آشنا کنیم. ریچارد کدبری در سال ۱۸۴۷ اولین شخصی بود که شکلات را به شکل بسته بندی های امروزه به بازار عرضه کرد. امروزه ۳۰% شکلاتی که  در انگلیس خورده می شود توسط این شرکت تولید می شود و خریداران انگلیسی سالانه حدود یک میلیون پوند برای این شکلات پول خرج می کنند.تصورش وسوسه انگیز است وقتی شما چیزی رو به مردم می دهید و آنها هم از شما تشکر می کنند و کسی هم به چیزی شک نمی کند؛ ولی این تله ای بود که یکی از شرکت های شکلات سازی جهان به دام آن افتاد، این شرکت برنامه ای را راه اندازی کرد که فکر می کرد راهی فوق العاده برای سالم و خوش اندام کردن بچه ها است. اما نتیجه تلخ و معکوس این طرح، مدیران شرکت و دولت را دریک مخمصه جدی انداخت.

این شرکت می خواست با چاقی مبارزه کند آن هم با شکلات!!!!!! بعد از سال ۲۰۰۰ بود که دولت بریتانیا به خود آمد و فهمید که جامعه دچار چاقی مفرط شده است و حالا باید در این مورد، نقشی اساسی ایفا کند در نتیجه تولید کنندگان غذاهای چاق کننده را تحت فشار قرار داد تا راه درست را بروند و محصولات سالم تری را تولید کنند پس باید در مورد این موضوع تصمیم گیری میکردند..

مصرف کننده ها به محصولات و غذا ها و برندهای مفید تر بیشتر علاقه نشان می دهند و چون این شرکت ها یک موسسه خیریه نیستند و هدف آنها کسب و کار و است، دنبال راه هایی هستند که هم این کسب و کار را پوشش دهند و هم به مسئولیت اجتماعی شان پایبند باشند. البته چیزی که اهمیت دارد اینست که مداوم و از روی حسن نیت باشد و نه مختص یک کمپین روابط عمومی. به عنوان مثال شرکت ها می توانند با ارائه محصولات کم چرب و کم نمک مسئولانه رفتار کنند. اما وقتی پای یک شرکت شکلات سازی دز میان هست یک مانع وجود دارد و آن هم یک محصول با چربی و قند بالاست که جای ساختی برای یک فرمول جدید وجود ندارد. در نتیجه کدبری باید راه دیگری را برای کمک به بهبود سلامت کشور پیدا میکرد.

کدبری می توانست با جمعیت بچه های ۹ تا ۱۵ سال ارتباط برقرار کند. جمعیتی که حاضر نبود به حرف دولت گوش کند و احتمالاً به نصیحت های والدین شان هم اهمیتی نمی دادند ولی ممکن بود دست به کاری بزنند که تولید کنندگان شیرینی مورد علاقه شان در آن دخیل بودند و پیشنهادی که کدبری ارائه داد این بود که به ازای هر ۸ پوندی که برای شکلات های آنها خرج می شد ۱ پوند صرف تجهیزات ورزشی در باشگاه ها و مدارس می گردید. یعنی خریداران با تحویل بسته های شکلات می توانند وسیله های ورزشی خریداری کنند و تنها چیزی هم که دولت به این شرکت داد یک تائیدیه از سوی وزیر ورزش وقت بود. چیزی نگذشت که بیش از چهار هزار مدرسه برای شرکت در این برنامه ثبت نام کردند.اصلاً نیازی به فکر کردن نبود و همه این طرح رو تحسین می کردند، پس چرا این طرح تبدیل به یک فاجعه شد؟ در قسمت دوم برایتان خواهیم گفت.


Leave a Reply

شماره تماس جهت مشاوره!